| Kommentar |
Een canon is volgens de ‚Dikke Van Dale‘ een „verzameling van feiten, gebeurtenissen en kunstwerken die in een cultuur als waardevol erkend worden en in de bestudering van die cultuur als referentiepunt dienen“. Mede door globalisering en migratie is er in veel landen van Europa een actuele discussie over de culturele identiteit ontstaan. Geschiedenis staat hierdoor weer volop in de belangstelling en dit uit zich bijvoorbeeld in de totstandkoming van de canon resp. canons van de eigen geschiedenis en cultuur. Ook in Nederland zijn er verschillende pogingen gedaan om lijsten op te stellen van belangrijke personen en gebeurtenissen die tot een gemeenschappelijke historische en culturele canon zouden moeten behoren.
In dit college gaan we ons bezighouden met een aantal belangrijke publicaties die elk op een andere manier proberen tot een Nederlandse canon van personen, plaatsen, gebeurtenissen en voorwerpen te komen. De belangrijkste zijn: De canon van Nederland. Onze geschiedenis in 50 thema's. Red. Roelof Bouwman, Amsterdam 2014. [digitaal: https://www.entoen.nu/]; Erflaters van onze beschaving – Nederlandse gestalten uit zes eeuwen. Jan Romein en Annie Romein-Verschoor, Amsterdam 1938-1940; 13e dr. 1979; [digitaal: 12e dr., 1977 - www.dbnl.org/]; Plaatsen van herinnering. 4 dln., Amsterdam 2005-2007; De geschiedenis van Nederland in 100 voorwerpen. Gijs van der Ham, Amsterdam 2013. |
