In dit college gaat het om intermediare vertaling, d.w.z. om vertalingen die niet op basis van de uitgangstaal, maar op basis van een vertaling in een andere taal tot stand zijn gekomen. Dit soort vertalingen wordt ook indirecte vertaling of vertaling uit tweede hand genoemd. Het verschijnsel komt al in de middeleuwen voor, wordt echter in de vroegmoderne tijd in een meertalig Europa hoogfrequent en blijft tot aan de 19e eeuw een gebruiklijke strategie van vertalers.

In het college staat het Nederlands als bemiddelende taal in de 17e eeuw, de Gouden eeuw van de Nederlandse republiek, centraal. We bekijken de theoretische achtergrond en verschillende onderzoeksaspecten. Bovendien gaan we zelf empirisch aan de slag: met behulp van verschillende databanken en bibliografien gaan we op zoek naar vertaling via het Nederlands. Bovendien zullen we in de teksten duiken en parateksten onderzoeken en vertalingen vergelijken. Zo kunnen we achterhalten wat de beweegredenen voor de vertalers zijn geweest om indirect te vertalen. Misschien kunnen we zo ook nog tot nu toe niet ondekte indirecte vertalingen opsporen.

Albrecht, Jörn / Plack, Iris (2018): Europäische Übersetzungsgeschichte. Tübingen: Narr.

Langeveld, Arthur (2013): Vertalen wat er staat. 7. Auflage. Amsterdam/Antwerpen: Atlas Contact.

Plack, Iris (2015): Indirekte Übersetzungen. Frankreich als Vermittler deutscher Literatur in Italien. Tübingen: Francke Verlag.

Stolze, Radegundis (2018): Übersetzungstheorien. Eine Einführung. 7. Auflage. Tübingen: Narr.

von Stackelberg, Jürgen (1984): Übersetzungen aus zweiter Hand. Rezeptionsvorgänge in der europäischen Literatur vom 14. bis zum 18. Jahrhundert. De Gruyter.